Doos met brieven gevonden!

Bizar! Tijdens het zoeken naar de overlijdensakte van mijn vader stuitte ik ineens op een schoenendoos van mijn grootmoeder. Deze heb ik van mijn moeder gekregen, maar verder geen aandacht aan besteed. Een schat aan informatie, maar daarover verderop meer info...

Waar waren mijn vader en zijn broertje?

Na het gesprek met mijn tante die aangaf dat mijn vader is mishandeld in een kindertehuis, ben ik driftig gaan zoeken naar informatie hierover. Waar waren mijn vader en zijn broertje tijdens de internering van mijn grootmoeder en stiefopa? Dat bleek best een ingewikkelde puzzel te zijn. Dus aan de slag met wat ik wel weet uit het CABR-dossier:

• De internering van mijn grootmoeder startte op 29 oktober 1944 in Villa/Huize Coebax te Vught.

• Op 2 oktober 1945 is mijn grootmoeder overgeplaatst naar Maastricht alwaar zij verbleef tot 10 januari 1946.

• De internering van mijn stiefopa startte op 4 juni 1945 in Kamp Vught en eindigde op 16 augustus 1946.

Uit de dossiers blijkt niet waar de kinderen zijn. Mijn vermoeden is dat de kinderen met mijn grootmoeder in Huize Coebax zijn ondergebracht direct na haar arrestatie. Over Huize Coebax is er op internet vrij weinig informatie beschikbaar. Afgelopen zomer wel even langs gereden, maar met de auto is het Rijksoverheidswege verboden om in de buurt te komen... Best bijzonder toch? De google-auto blijkbaar wel ;-)

Alles afwegend denk ik dat de kinderen in een tehuis zijn geplaatst gedurende haar internering in Maastricht. Bewijs ervan heb ik nog niet. Via het Nationaal Archief kom ik terecht op 2.09.42.02 Inventaris van het archief van het Ministerie van Justitie: Bureau Bijzondere Jeugdzorg (7e Afdeling), 1945-1949 (1950). In dit archief liggen registratiekaarten betreffende persoons- en verblijfgegevens van pleegkinderen in tehuizen. Alfabetisch geordend op naam van het pleegkind. Wie weet geeft dit aan waar mijn vader zou zijn geweest.

Sommige archieven zijn beperkt openbaar. Om toegang te krijgen moet ik aantonen dat ik recht heb om de informatie in te zien. Bij Nationaal Archief kunnen zij voor mij kijken of er in het betreffende archief een registratiekaart op naam van mijn vader aanwezig is. Daarvoor hebben zij de geboortedatum van mijn vader nodig en de volledige naam. Verder vragen zij om - wanneer hij is overleden - een bewijs van overlijden. Daarnaast een kopie van mijn rijbewijs. Zo gezegd zo gedaan! Kan tot 6 weken duren voordat ik hier wat van hoor.

Zoeken op Villa Coebax leidde mij ook tot een een forum van het BHIC. Hier heb ik een post gedaan op een een discussie over 'moffenmeiden'. Toeval of niet Jacqueline heeft toen ook haar netwerk bij het BHIC ingeschakeld voor meer informatie over Villa Coebax. Dezelfde collega die Jacqueline had ingeschakeld reageerde ook op mijn post. Zij had wat verwijzingen naar ' relevante' stukken die ik zou kunnen inzien. Hiervoor een mail gestuurd naar deze persoon bij het BHIC om een ontheffing te laten regelen voor na 19 januari (in verband met COVID-maatregelen). Dus daar is het nog even wachten op voordat ik deze informatie kan inzien.

Wat een verrassing op oudejaarsdag!

Tijdens het zoeken naar de overlijdensakte van mijn vader stuitte ik op een schoenendoos met brieven en kaarten van mijn grootmoeder, waaronder:

• Briefwisselingen tussen mijn grootmoeder en stiefopa tijdens de Tweede Wereldoorlog en de internering erna.

• Briefwisselingen tussen mijn grootmoeder en mijn overgrootmoeder tijdens en na de Tweede Wereldoorlog.

• Briefwisselingen en kaarten uit New York met haar zus voor, tijdens en na de oorlog.

• Gelukwensen/kaarten van het huwelijk in 1939 met haar eerste man Allard August Weddepohl en zijn soldatenboekje met een foto van het ziekenhuis in Uden waar hij is overleden op 12 mei aan zijn verwondingen na de eerste inval van de Duitsers op 10 mei 1940.

• Reacties op een contactadvertentie in 1971 van mijn grootmoeder.

• Briefwisselingen tussen stiefopa en grootmoeder vanuit Italië in 1974.

• Uittreksel gemeente uit 1976.

• Brief uit 1937 over een verloving die zij heeft verbroken, voordat ze met Allard August Weddepohl verderging.

• Krantenrondbreng-boekje van mijn vader.

Het meest bizarre zijn de kleine opgevouwen briefjes passend in een handpalm van mijn stiefopa gericht aan mijn grootmoeder tijdens zijn internering. Deze moet ik nog eens goed doornemen, want mogelijk geven deze meer informatie over de verblijfplaats van de kinderen. In een brief van mijn grootmoeder aan mijn overgrootmoeder lees ik dat mijn vaders kleine halfbroertje van 1,5 jaar ergens in Eindhoven ligt en aan het herstellen is en dat ze hem nog niet mee mocht nemen (d.d. 4 feb 1946). In diezelfde brief, geschreven vanuit Huize Coebax, staat het volgende:

Jonny vraagt ook regelmatig naar hem, wanneer ik hem nu ga halen, enz. Jonny zit momenteel in zijn bed en wacht op mij, dat ik dezen brief klaar heb, want dan gaan wij samen slapen. Hij slaat doodsangsten uit, dat ik weer zal weg zal loopen. Telkens zegt hij: "Mamma mag niet wegloopen".

Tijdens het lezen lopen de rillingen je over het lijf. Dit doet wel vermoeden dat de jongste sowieso even weg was ten tijde van de internering in Maastricht van mijn grootmoeder. Grote kans dat mijn vader ook tijdelijk in een kindertehuis is ondergebracht.

Zo op internet speurend op zoekterm Villa Coebax is niet veel te vinden, maar zoeken op Huize Coebax opeens een verhaal van Jeroen van den Eijnde met een mogelijk puzzelstukje.

Niet verbeterd, maar verbitterd

Het Interneringskamp Vught van oktober 1944 tot mei 19451

door Jeroen van den Eijnde.

Belangrijke passage in dit stuk die de vermoedens bevestigen:

Nog tot begin oktober 1945 verbleven in huize Coebax te Vught een aantal onder huisarrest gestelde moeders met hun kinderen. Toen de vrouwen op 3 oktober opnieuw in arrest werden gesteld, werden hun kinderen in een aantal 14 tehuizen verspreid over heel Noord-Brabant ondergebracht. Gaandeweg verbeterde de zorg voor de kinderen van geïnterneerde ouders. In juni 1945 werd een werkplan ten behoeve van deze jeugdzorg in Noord-Brabant gepresenteerd.

In dit stuk staan bronverwijzingen opgenomen, die weer opvraagbaar zijn bij het BHIC. Ook die leveren mogelijk weer extra inzichten op, die nageplozen dienen te worden. Zo was het al met al weer een hele vruchtbare week...

Wat verder...

• Nog steeds wachtend op het dossier uit het Bundesarchiv over mijn grootvader.

• Informatie gevraagd via email aan de Rudolf Steiner Kliniek over het pand aan de Nieuwe Parklaan 26 te Scheveningen, waar het NSDAP kantoor en kraamkliniek was gevestigd in 1942.

• Heb nog wat foto's van mijn vader bekeken van de lagere school. Één foto viel op! De schoolfoto van mijn vader met een strikje. Deze leek wel heel erg op het strikje op de pasfoto van mijn grootvader in zijn burgerkleding.

• De brieven die mijn grootmoeder heeft uitgewisseld met haar moeder en mijn stiefopa wil ik op chronologische volgorde leggen. Deze geven hopelijk aanwijzingen over de verblijfplaats van mijn vader en zijn broertje.

• Nog onduidelijk is waar mijn stiefopa en mijn grootmoeder verbleven nadat ze beide waren vrijgelaten. Uit correspondentie blijkt dat mijn grootmoeder nog steeds in Huize Coebax verbleef... dus misschien konden zij niet meer terug in het huis op de Theresialaan? Dat zou betekenen dat ze daar tot 31 juli 1947 nog hebben ingewoond... Een nieuw mysterie om op te lossen..

Nogmaals wil ik een ieder bedanken, die hun steentje bijdragen bij de zoektocht naar mijn grootvader en het verleden van mijn vader.

Elke dag realiseer ik me weer dat elk nieuw gelegd puzzelstukje weer een nieuwe hint is naar het volgende puzzelstukje. Het valt of staat met mensen die reageren op een bepaald verhaal, zonder deze mensen is het lastig zoeken in de wirwar van informatie. Er zijn nog steeds gaten in de familieverhalen. De waarheid zullen we wel nooit helemaal achterhalen, maar we komen wel steeds dichterbij...